ترجمه:
دکتر فرشته کیهانی (دستیار تخصصی روانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شیراز)
دکتر سارا اصفهانی (دستیار تخصصی روانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان)
مشکلات مثانه بعد از پرتودرمانی لگن
پرتودرمانی لگن می تواند باعث ایجاد تغییرات درازمدت شامل موارد زیر در مثانه شود:
زخم شدن و سفت شدن(فیبروز) دیواره مثانه
این اتفاق باعث کوچک شدن مثانه می شود و بدین ترتیب، مثانه مقدار ادرار کمتری در خود نگه می دارد. همچنین می تواند باعث شود ماهیچه های کف لگن و دریچه ای که مثانه را بسته نگه می دارد ضعیف شوند. این بدان معناست که مقداری ادرار ممکن است به بیرون نشت کند. به این وضعیت، بی اختیاری می گویند.
ضعیف شدن عروق خونی کوچک در مخاط مثانه
مخاط مثانه ممکن است به راحتی خونریزی کند. این حالت می تواند باعث ایجاد خون در ادرار شما شود.
تنگ شدن مجرای ادراری
به این وضعیت تنگی مجرا می گویند. ممکن است باعث شود دفع ادرار به سختی صورت پذیرد.
علائم تغییرات مثانه:
این تغییرات می تواند علائمی شامل این موارد ایجاد کند:
در صورت وجود هر کدام از این علائم، بررسی آن توسط پزشک بسیار اهمیت دارد. وجود خون در ادرار باید در اسرع وقت توسط پزشک بررسی شود.
مدیریت مشکلات مثانه بعد از پرتودرمانی لگن
گاهی اوقات پرتودرمانی لگن می تواند تغییرات طولانی مدت در نحوه عملکرد مثانه ایجاد کند. اقداماتی کلی وجود دارد که می توانید برای کاهش علائم مثانه انجام دهید.
درباره مشکلات مثانه بعد از پرتودرمانی لگن
گاهی اوقات پرتودرمانی لگن می تواند تغییرات طولانی مدت در نحوه عملکرد مثانه ایجاد کند. این تغییرات ممکن است در طول درمان ایجاد شود و بهبود نیابد. و یا اینکه ممکن است ماهها یا سالها پس از درمان ایجاد شود.
مشکلات مثانه می تواند باعث خجالت فرد شده و صحبت درباره آن ممکن است دشوار باشد. اما اگر مبتلا به این مشکلات هستید، مهم است که با پزشک خود صحبت کنید. اقدامات زیادی وجود دارد که می توان برای کمک به این وضعیت انجام داد.
پزشک خانواده شما ممکن است بتواند به شما کمک کند، و یا اینکه شما را به یکی از افراد زیر ارجاع دهد:
آزمایشاتی که برای بررسی مشکلات مثانه وجود دارد
اگر بعد از درمان، دچار مشکلات مثانه شده اید، پزشک شما معمولا آزمایشاتی را جهت یافتن علت مشکل درخواست می کند. پزشک خانواده می تواند نمونه ادرار را جهت بررسی عفونت بفرستد. همچنین ممکن است آزمایش خون جهت بررسی عملکرد کلیه انجام دهند.
آزمایشات بیشتر بعد از درمان
برخی افراد ممکن است نیاز به انجام آزمایشات بیشتری داشته باشند که توسط متخصص کلیه و مجاری ادرار ترتیب داده می شود. این آزمایشات شامل موارد زیر است:
سیستوسکوپی
به وسیله سیستوسکوپی، داخل مثانه دیده می شود. جهت انجام این کار، یک لوله نازک و انعطاف پذیر که در انتهای آن نور تعبیه شده است(سیستوسکوپ) از طریق مجرای ادراری وارد مثانه می شود. این کار معمولا با استفاده از بی حسی موضعی انجام می شود.
آزمایشات یورودینامیک
آزمایشات یورودینامیک عملکرد مثانه و مجرای ادراری شما را در جمع آوری، نگه داری و دفع ادرار بررسی می کند. این آزمایشات معمولا جهت یافتن علت بی اختیاری ادرار انجام می شود.
درمان مشکلات مثانه بعد از پرتودرمانی لگن
چه کارهایی می توانید انجام دهید
در اینجا یکسری اقدامات کلی که می توانید جهت کمک به کاهش علائم مثانه انجام دهید ذکر شده است.
به مقدار زیاد مایعات بنوشید
سعی کنید حداقل دو لیتر(سه و نیم پیمانه) مایعات در روز بنوشید. این مقدار حدودا معادل 8 لیوان است. اگر هوا گرم است یا ورزش می کنید، باید بیشتر از این مقدار مایعات مصرف کنید. بهتر است در فواصل منظم در طول روز مصرف مایعات داشته باشید.
مصرف مقادیر اندک مایعات، علائم شما را بدتر خواهد کرد. ادرار غلیظ مثانه را تحریک می کند. مصرف مایعات بیشتر باعث می شود:
مایعات مناسب بنوشید
برخی از نوشیدنی ها می تواند مثانه را تحریک کرده و علائم را بدتر کند. مصرف موارد زیر را کاهش دهید یا قطع کنید:
سعی کنید آب، آب میوه های رقیق شده و دمنوش های گیاهی بنوشید.
تا مجبور نشده اید به توالت نروید
اگر دائما و محض احتیاط، به توالت بروید و ادرار کنید،مثانه شما به نگهداشتن مقادیر بیشتر ادرار عادت نخواهد کرد
سیگار و قلیان را ترک کنید
اگر سیگار یا قلیان استفاده می کنید، با پزشک خانواده خود درباره روشهای ترک آن مشورت کنید.
مواد شیمیایی موجود در دود سیگار و سیگارهای الکترونیکی باعث تحریک و آسیب رساندن به مخاط مثانه می شود و می تواند علائم شما را بدتر کند. سیگار و قلیان همچنین باعث می شود بیشتر سرفه کنید. سرفه کردن احتمال نشت ادرار را بیشتر می کند. علاوه بر آن، سیگار یکی از عوامل خطرساز اصلی برای سرطان و سایر بیماریهای جدی می باشد.
از وارد آوردن فشار اضافی به عضلات کف لگن خودداری کنید
برای جلوگیری از فشار اضافی بر عضلات کف لگن سعی کنید:
در صورت داشتن بی اختیاری استرسی(نوعی از بی اختیاری ادرار که در اثر افزایش فشارداخل شکم ایجاد می شود) رعایت این نکات بسیار مهم است.
به دنبال راه های کاهش اضطراب باشید
احساس اضطراب ممکن است باعث ایجاد احساس دفع ادرار در شما شود و می تواند علائم شما ا بدتر کند.
در ادامه اطلاعات بیشتری درباره درمان مشکلات مثانه بعد از پرتودرمانی لگن خواهید یافت:
مثانه بیش فعال بعد از پرتودرمانی لگن
بعد از پرتودرمانی لگن ممکن است بیش از حد معمول نیاز به دفع ادرار داشته باشید. این حالت به عنوان مثانه بیش فعال شناخته می شود.
درباره سندرم مثانه بیش فعال
گاهی اوقات پرتودرمانی لگن ممکن است باعث ایجاد تغییر درازمدتی به نام مثانه بیش فعال شود. این تغییر ممکن است در طول درمان ایجاد شود و بهبود نیابد. یا ممکن است ماهها و سالها پس از درمان ایجاد شود.
اگر مثانه شما بیش از حد فعال باشد، بیشتر از حالت معمول نیاز به دفع ادرار پیدا خواهید کرد. در چنین وضعیتی مثانه حساس تر می شود و حتی اگر ادرار زیادی در آن نباشد احساس پر بودن می کند.
مدیریت مثانه بیش فعال پس از پرتودرمانی لگن
اقدامات زیادی وجود دارد که می تواند به بهبود پرکاری مثانه کمک کند. پزشک و متخصص کلیه و مجاری ادرار می تواند یک یا چند درمان زیر را به شما پیشنهاد دهد.
تمرین دادن به مثانه
بدان معناست که یاد بگیرید احساس نیاز به دفع ادرار را نادیده بگیرید. این کار به مثانه کمک می کند تا دیرتر احساس پر بودن کند و بتواند ادرار بیشتری را در خود ذخیره کند، به این ترتیب نیازی نیست که به دفعات زیاد به توالت بروید. این کار ممکن است در ابتدا دشوار باشد، اما با گذشت زمان آسان تر خواهد شد.
بهتر است تمرینات مثانه را تحت نظرو به کمک پزشک و متخصص کلیه و مجاری ادرار انجام دهید.
ابتدا با ثبت دفعات توالت رفتن و اندازه گیری مقدار دفع ادرار در هر بار شروع کنید. پزشک شما ممکن است نموداری داشته باشد که بتوانید از آن استفاده کنید.
تمرین و آموزش مثانه به صورت مرحله به مرحله انجام می شود. با نگهداری ادرار به مدت چند دقیقه در زمانی که احساس دفع ادرار دارید شروع می کنید. و به تدریج هر دفعه چند دقیقه به آن اضافه می کنید. در ادامه اقداماتی که می تواند حواس شما را از احساس اضطرار در دفع ادرار پرت کند ذکر شده است:
وسوسه نشوید که در زمان تمرینات مثانه مصرف مایعات را کاهش دهید. نوشیدن مایعات را به میزان عادی ادامه دهید. در طول شب نیازی به انجام تمرینات مثانه نیست. تمرینات روزانه شما در نهایت به این منجر خواهد شد که در شب کمتر به توالت بروید. پس از چند هفته، مقاومت در برابر میل به دفع ادرار آسان تر می شود. در نهایت در می یابید که کمتر از قبل نیاز به توالت رفتن دارید.
داروهایی جهت شل کردن مثانه
برخی داروها می توانند به شل شدن مثانه کمک کنند تا مثانه بتواند ادرار بیشتری در خود نگه دارد. داروهای مختلفی وجود دارد که می تواند کمک کننده باشد. پزشک شما اثربخشی این داروها را بررسی خواهد کرد. اگر یکی از آنها برایتان موثر نبود، با پزشکتان صحبت کنید. ممکن است بتواند داروی دیگری تجویز کند.
سم بوتولینیوم A (بوتاکس)
این اقدام شامل تزریق بوتاکس به عضلات مثانه می شود. تحت بیهوشی عمومی انجام می گردد و اگر سایر درمانها کمکی نکرده باشد ممکن است استفاده شود. این دارو قسمتی از ماهیچه را فلج می کند و به این طریق به شل شدن مثانه کمک خواهد کرد. این کار باعث می شود مدت زمان بیشتری ادرارتان را نگه دارید. همچنین ممکن است برای کاهش بی اختیاری ادرار هم کمک کننده باشد.
ممکن است بعد از انجام بوتاکس دفع ادرار دشوارتر شود. این حالت معمولا موقتی است و ممکن است چند روز یا چند هفته طول بکشد. قبل از انجام بوتاکس، پرستار به شما یاد می دهد که چگونه مثانه خود را با استفاده از یک لوله پلاستیکی نازک(کاتتر) خالی کنید. پزشک یا پرستار شما می تواند در این مورد توضیحات بیشتری بدهد.
تحریک عصب
تحریک عصبی از پالس های الکتریکی برای کنترل مثانه استفاده می کند. اگر سایر درمانها کمکی نکرده باشد ممکن است از این روش استفاده شود. انواع مختلفی دارد شامل:
تحریک عصب ساکرال(SNS)
SNS دو مرحله دارد. ابتدا، پزشک الکترودها را به مدت چند هفته زیر پوست در قسمت تحتانی کمر قرار می دهد. این کار به جهت بررسی این است که آیا SNS برای شما کار می کند یا خیر. در صورت موفقیت آمیز بودن آزمایش، می توانید از یک ایمپلنت کوچک و دائمی استفاده کنید.
تحریک عصب تیبیا از طریق پوست (PTNS)
اگر نمی خواهید تحریک عصب ساکرال یا درمان بوتاکس انجام شود، PTNS ممکن است مورد استفاده قرار بگیرد. پرستار یک سوزن کوچک را از طریق پوست، مجاور مچ پا قرار می دهد و آن را به یک محرک الکتریکی متصل می کند. اکثر افراد 12 جلسه درمان هفتگی دارند. بعد از آن، شما و پزشکتان می توانید تصمیم بگیرید که PTNS چقدر کمک کننده بوده است و آیا به درمان بیشتری نیاز است یا خیر.
اگر مشکلات مثانه بهبود نیابد
اگر علائم مثانه پس از انجام این درمانها ادامه پیدا کرد یا بهبود نیافت، پزشک متخصص شما ممکن است درباره سایر احتمالات با شما گفت و گو کند. زمانی که علائم شدید است، عمل جراحی برداشتن مثانه می تواند یک گزینه باشد، اما این حالت نادر است.
بی اختیاری (نشت) ادراری پس از رادیوتراپی لگن
رادیوتراپی لگن می تواند منجر به ایجاد تغییرات مادام العمر در کارکرد مثانه شود. ادرار شما ممکن است به میزان کمی نشت کند. این اختلال، بی اختیاری ادراری نامیده می شود.
درباره بی اختیاری ادراری
برخی اوقات، رادیوتراپی لگن می تواند منجر به ایجاد تغییرات مادام العمر در کارکرد مثانه شود. این امر ممکن است عضلات لگن و دریچه ای که مثانه را بسته نگاه می دارد، تضعیف کند. این به این معنی است که مقادیر کم ادرار می تواند نشت نماید. این اختلال، بی اختیاری ادراری نامیده می شود.
این امر ممکن است در ابتدای درمان شروع شود و بهبودی نیابد. یا اینکه در طی ماه ها یا سال ها پس از درمان ایجاد گردد.
انواع مختلفی از بی اختیاری وجود دارد:
درمان بی اختیاری ادراری
ادرار پوست را آزرده می کند. اگر بی اختیاری ادراری دارید نیاز است تا بیش از قبل از پوست ناحیه مذکور نگهداری کنید.
ورزش های عضلات کف لگن
رایج ترین درمان بی اختیاری ادراری انجام ورزش هایی برای تقویت عضلات کف لگن است.
اگر این امر کمک کننده نباشد، راه های دیگری نیز وجود دارد.
داروها
پزشک شما ممکن است جهت کنترل مثانه تان، استفاده از داروها را پیشنهاد کند. پزشک یا مشاور بی اختیاری می توانند اطلاعات بیشتری را به شما ارائه کنند.
جراحی
بعضی اوقات، جراحی برای بهبود بی اختیاری انجام می گردد. اگر این امر کمک کننده باشد، پزشک شما درمورد آن با شما صحبت خواهد کرد. شما برای بررسی به یک جراح تخصصی ارجاع خواهید شد. ممکن است قبل از انجام هر گونه درمانی نیاز به گرفتن آزمایش داشته باشید.
مهم است که به طور کامل از جراحی تان اطلاع داشته باشید. باید این شانس به شما داده شود تا درمورد جراحی با جراحتان صحبت نمایید. این کار ممکن است در کلینیک بررسی قبلی انجام گردد. شما باید یک فرم رضایت آگاهانه که در آن ذکر شده باشد که با انجام جراحی موافق هستید، امضا کنید. هیچ جراحی بدون رضایت شما انجام نخواهد شد.
انواع جراحی ها شامل این موارد می شود:
چسب حفاظت کننده پیشابراه
این جراحی رایج ترین نوع جراحی برای بهبودی بی اختیاری است. جراح یک چسب را از طریق برشی در واژن یا پشت اسکروتوم وارد می کند. سپس چسب را پشت پیشابراه می برد. این امر از پیشابراه محافظت کرده و جلوی نشت ادرار را در زمان افزایش فشار وارد بر مثانه، مثلا در هنگام سرفه یا عطسه، می گیرد.
مواد افزایش دهنده حجم
پزشک این مواد را به داخل بافت پوشاننده پیشابراه تزریق می کند. این کار آن را بسته نگاه می دارد و نشت ادرار را سخت می کند. ممکن است به دفعات متعدد نیاز به تزریق داشته باشید و این مواد در طول زمان تاثیر خود را از دست می دهند.
اسفنکتر ادراری مصنوعی
این درمان در زمانی که سایر درمان ها کمکی نکنند استفاده می شود. ممکن است برای برخی افراد که در طول زمان نشتی ادراری زیادی دارند مناسب باشد. هنگامی که تحت بیهوشی عمومی هستید، یک کاف کوچک به دور پیشابراه وارد می شود. این کاف به یک پمپ که زیر پوست لب های خارجی فرج (اعضای تناسلی خارجی بانوان) یا اسکروتوم (کیسه بیضه) قرار دارد، متصل می شود. در هنگام ادرار کردن، باید با فشردن کاف زیر پوست و بین دو انگشتتان باد آن را خالی کنید. این عمل فشار روی پیشابراه را برداشته و آن را باز می کند تا بتوانید ادرارتان را تخلیه کنید.
برخی انواع جراحی ممکن است فقط به عنوان بخشی از یک کارآزمایی بالینی در دسترس باشد. متخصص شما می تواند اطلاعات بیشتری را به شما ارائه دهد.
اختلال در ادرار کردن بعد از رادیوتراپی لگن
رادیوتراپی لگن می تواند به اعصاب کنترل کننده عضلات مثانه آسیب بزند. همچنین می تواند لوله تخلیه کننده ادرار به خارج از بدن (پیشابراه) را باریک کند.
درمورد اختلال تخلیه ادرار
برخی اوقات بعد از رادیوتراپی لگن ممکن است در تخلیه ادرار مشکل داشته باشید. به این اختلال احتباس ادراری گفته می شود. این اختلال ممکن است زمانی رخ دهد که اعصاب کنترل کننده مثانه آسیب دیده یا لوله تخلیه کننده ادرار (پیشابراه) باریک شده باشد، که به آن تنگی مجرا می گویند. این اختلال ممکن است در حین درمان آغاز شود و بهبودی نیابد. یا ممکن است در طی ماه ها یا سال ها پس از درمان ایجاد شود.
آسیب عصبی
برخی اوقات، آسیب عصبی به این معنی است که عضله مثانه قادر به فشرده شدن به میزان کافی نیست. این به این معنی است که مثانه به طور کامل تخلیه نمی گردد.
بعضی افراد ممکن است چند بار در روز نیاز به استفاده از لوله جهت تخلیه مثانه داشته باشند. به این عمل لوله گذاری شخصی متناوب گفته می شود. پزشک یا مشاور بی اختیاری شما می توانند اطلاعات بیشتری را به شما ارائه دهند.
تنگی مجرا
باریک شدگی پیشابراه (تنگی مجرا) می تواند بسته به اندازه آن به طرق مختلفی درمان شود.
تنگی های کوچک توسط عبور دادن یک لوله باریک پلاستیکی از درون پیشابراه برای گشاد کردن آن، درمان می شوند. این عمل می تواند تحت بیهوشی عمومی یا بی حسی موضعی انجام گردد. گاهی هم ممکن است نیاز باشد تا این کار تکرار شود.
درمان احتمالی دیگر برای تنگی های کوچک، جراحی است که یورتوتومی (برش پیشابراه) نامیده می شود. این عمل تحت بی حسی نخاعی (که در آن بیدار هستید اما از کمر به پایین چیزی را احساس نخواهید کرد) یا بیهوشی عمومی انجام می شود. جراح یک سیستوسکوپ (یک لوله باریک مجهر به دوربین در انتها) به داخل پیشابراه می فرستد. این عمل به آن این امکان را می دهد تا با زدن برش های کوچک، پیشابراه را گشاد کند.
یک تنگی بزرگتر ممکن است برای درمان نیاز به نوعی جراحی داشته باشد که در آن از بافت قسمت دیگری از بدن برای ترمیم پیشابراه استفاده می گردد. به این عمل بازسازی گفته می شود.
وجود خون در ادرار پس از رادیوتراپی لگن
رادیوتراپی لگن ممکن است تغییرات مادام العمری را در کارکرد مثانه ایجاد کند. دیواره مثانه به راحتی خونریزی کرده و ممکن است باعث ایجاد ادرار خونی شود.
درمورد خون در ادرار
گاهی اوقات، رادیوتراپی لگن ممکن است تغییرات مادام العمری را در کارکرد مثانه ایجاد کند. این امر ممکن است باعث تضعیف عروق کوچک دیواره مثانه شود. این به این معنی است که دیواره مثانه ممکن است به راحتی خونریزی کرده و منجر به ورود خون در ادرارتان شود. وجود خون در ادرار هماچوری نامیده می شود.
اگر این مشکل را دارید، نیاز است که برای یافتن علت آن سیستوسکوپی انجام دهید. این وسیله یک لوله باریک مجهز به دوربین در انتهاست که می تواند درون مثانه تان را ببیند.
درمان خون در ادرار
اگر رادیوتراپی فقط منجر به بروز مقدار کمی خونریزی شده باشد، ممکن است نیاز به هیچ درمانی نداشته باشید. اما اگر خونریزی متوسط تا شدید باشد، با مبتلا به کم خونی (کمبود گلبول های قرمز خون) شده باشید، احتمالا باید درمان شوید. درمان های مختلفی وجود دارد.
قرص ها
پزشک شما ممکن است به شما ترانگزامیک اسید (سیکلوکاپرون) بدهد تا برای مدت کوتاهی مصرف کنید. این دارو می تواند خونریزی را کاهش دهد اما همچنین به میزان کمی خطر بروز لخته خونی را افزایش می دهد. قبل از مصرف این قرص ها می توانید با پزشکتان مشورت کنید.
استفاده از دارو در داخل مثانه
جهت متوقف کردن خونریزی، ممکن است داروهایی همچون سیستیستات (سدیم هیالورونات) مایع به طور مستقیم در داخل مثانه به شما داده شود.
جهت این درمان، شما دراز می کشید؛ در حالی که یک پرستار لوله (کاتتر) باریک و منعطفی را به آرامی از طریق پیشابراه وارد مثانه می کند. پرستار به آرامی مایع را از طریق لوله وارد مثانه می کند. سپس لوله را خارج کرده و مایع برای حدود نیم ساعت در مثانه تان باقی می ماند. این امر به دارو زمان می دهد تا عمل کند. بعد از آن شما می توانید برای تخلیه مثانه به توالت بروید.
چند روز بعد از این امر شما ممکن است در زمان ادرار کردن احساس ناراحتی کنید. معمولا باید این درمان به صورت هفتگی برای ۶ هفته و سپس ماهیانه تا زمان بهبودی علایم انجام شود.
پزشک شما اطلاعات بیشتری را درباره این درمان و عوارض جانبی احتمالی آن، ارائه خواهد داد.
شست و شوی مثانه
اگر لخته خون در ادرارتان دفع می شود، ممکن است نیاز باشد تا لخته ها به طور کامل شسته شوند تا مطمئن شویم که پیشابراه را مسدود نمی کنند. یک پرستار یا پزشک مایعی را از طریق یک کاتتر به داخل مثانه شما می فرستند. سپس این مایع به درون یک کیسه تخلیه می گردد. این عمل را می توان تا زمانی که لخته ها از بین بروند، ادامه داد.
کوتر کردن (سوزاندن)
اگر داروها جلوی خونریزی را نگیرند، پزشک شما ممکن است استفاده از گرما را برای بستن عروق خونریزی دهنده، پیشنهاد دهد. این امر به وسیله یک سیستوسکوپ (لوله ای باریک مجهز به یک دوربین در انتها)، حین بیهوشی عمومی انجام می شود.
درمان با اکسیژن پر فشار
این درمان، میزان اکسیژن رسیده به بافت های مثانه را افزایش می دهد. همچنین باعث ایجاد عروق خونی جدید و بهبودی بافت می شود. این عمل ممکن است به نواحی آسیب دیده از رادیوتراپی کمک نماید. این کار معمولا فقط بعد از آزمودن سایر درمان ها انجام می گردد. درمان با اکسیژن پر فشار به صورت همگانی در دسترس نیست و ممکن است برای انجام آن نیاز به مسافرت داشته باشید.
درمان کم خونی
برخی افراد به علت خونریزی مثانه دچار کم خونی می شوند. این بیماری ممکن است باعث تنگی نفس و خستگی در شما شود. پزشک شما ممکن است مصرف قرص های آهن را پیشنهاد کند که به تولید گلبول های قرمز کمک می کند. استفاده از آن ها علایم شما را برطرف کرده و باعث می شود احساس بهتری داشته باشید. بعضی افراد ممکن است نیاز به تزریق خون داشته باشند.
کنار آمدن با تغییرات
بعد از رادیوتراپی لگن، تغییرات مثانه و روده ها معمولا مشکلات به روزمره ای را ایجاد می نمایند. بنابراین ما آن ها را در این بخش آورده ایم.
مواظب پوست خود باشید
اگر از نشت (بی اختیاری) مثانه یا اختلال کنترل روده رنج می برید، ممکن است پوست آن ناحیه دردناک شود.
شما می توانید با تمیز و خشک نگاه داشتن پوستتان، از آن حفاظت کنید. محصولات زیادی برای کمک به شما وجود دارد. مشاور بی اختیاریتان می تواند اطلاعات بیشتری را به شما ارائه دهد.
چند پیشنهاد برای تمیز و خشک نگاه داشتن پوست:
قبل از بیرون رفتن برنامه ریزی کنید
اگر مشکل کنترل مثانه یا روده دارید، ممکن است نگران بیرون رفتن از منزل، مخصوصا به یک جای جدید باشید. برنامه ریزی قبل از آن به طوری که شما را کاملا آماده کند، باعث می شود تا اعتماد به نفس بیشتری داشته باشید.
دسترسی به دستشویی ها
اگر به مکان جدیدی می روید، ایده خوبی است که قبل از رفتن بدانید نزدیک ترین دستشویی ها کجا قرار دارند.
مک میلان یک کارت استفاده رایگان از دستشویی دارد که شما می توانید از آن بهره ببرید. این کار به شما کمک می کند تا وقتی بیرون از منزل هستید، سریع تر به دستشویی دسترسی پیدا کنید.
کیفی از وسایل مورد نیاز داشته باشید
یک کیف را با وسایلی که ممکن است به آن ها نیاز پیدا کنید، پر کنید. این کار باعث اعتماد به نفس بیشتر شما خواهد شد. این وسایل را در آن بگذارید:
محصولات تخصصی برای نشتی یا بی اختیاری
اگر مبتلا به نشتی یا بی اختیاری ادراری هستید، محصولات متنوعی برای پوشیدن وجود دارد. این ها می توانند باعث اطمینان خاطر شما و محافظت از لباس هایتان شوند. یک مشاور بی اختیاری می تواند در انتخاب لباس هایی که متناسب با نیازهایتان هستند، به شما کمک کند.
برای بی اختیاری خفیف تا متوسط می توانید نوارهای پنبه ای را از بیشتر سوپرمارکت ها، داروخانه ها و به صورت آنلاین تهیه کنید. اگر به اندازه کافی جاذب نبودند، می توانید نوارهای پنبه ای دیگری را از مشاور بی اختیاری خود بگیرید. دسترسی به این اقلام از یک مکان تا مکانی دیگر ممکن است متفاوت باشد. اختلال بی اختیاری ادراری یا نشتی ممکن است به این معنی باشد که هزینه های بیشتری در پیش دارید. از این رو لطفا با پزشک خود تماس گرفته و یا به یک ارائه دهنده خدمات پشتیبانی اجتماعی مراجعه کنید.
محصولات مرتبط با بی اختیاری ادراری
نوارهای پنبه ای و بالابرنده ها لایه ای دارند که ادرار را از سطح دور کرده و آن را جذب می کند تا پوستتان خشک بماند. انواع مختلفی از آن ها وجود دارد. شما می توانید یکی را زیر لباس زیر و دیگری را به عنوان جایگزینی برای لباس زیرتان بپوشید. همچنین می توانید نوارهای پنبه ای را برای پوشاندن تخت خود تهیه کنید.
برای آقایان
داشتن یک بطری ادرار در کنار تخت خود می تواند به شما کمک کند تا خواب شبانه راحت تری داشته باشید. دیگر نیازی نیست که هر بار تا توالت راه بروید. اگر نگران رسیدن به موقع به دستشویی در طول روز هستید، بطری را نزدیک خود نگاه دارید. ممکن است نیاز به نگهداری یکی در اتوموبیل خود داشته باشید.
اگر نمی خواهید از نوار پنبه ای استفاده کنید، ممکن است ترجیح دهید تا از غلاف و کیسه متصل به پا (کاندوم شیت) بهره ببرید. غلاف روی آلت شما قرار گرفته (مانند کاندوم) و ادرار در کیسه ای که به پای شما بسته شده ریخته می شود. شما می توانید یک لباس زیر دارای جیب دوخته شده جهت نگهداری کیسه، بخرید.
وزن طبیعی خود را حفظ کنید
داشتن اضافه وزن به عضلات کف لگن فشار وارد می کند. اگر اختلالات دیررس مثانه یا روده دارید، مهم است که وزن طبیعی خود را حفظ کنید. پزشک شما می تواند شما را برای رسیدن وزن ایده آل برای قدتان راهنمایی کند.
فعالیت فیزیکی داشته باشید
فعال بودن به شما کمک می کند تا وزنتان را مدیریت کنید و دچار یبوست نشوید. مهم است که مواظب عضلات کف لگن خود باشید. ورزش همچنین به شما کمک می کند تا احساس بهتر و استرس کمتری داشته باشید.
اگر بی اختیاری استرسی دارید، بهتر است از هر فعالیتی که دارای دویدن یا پرش است، دوری کنید. راه رفتن و شنا کردن اثر کمتری داشته و کمتر احتمال دارد که مشکلی ایجاد کنند. هنگامی که علایم تحت کنترل است، به تدریج ورزش های دیگر را نیز امتحان کنید.
اگر استوما دارید، هیچ محدودیتی برای ورزش هایی اعم از ورزش های تماسی مانند راگبی و فوتبال وجود ندارد. اگر مطمئن نیستید که می خواهید چه کاری انجام دهید، از پرستار استومای خود بپرسید.
جلوگیری از یبوست
جلوگیری از بروز یبوست باعث کمک به حفظ عضلات کف لگن شما می شود.
برای جلوگیری از یبوست می توانید کارهای زیر را امتحان کنید:
مدیریت استرس
اضطراب و موقعیت های تنش زا می توانند منجر به بدتر شدن علایم مثانه و روده هایتان شوند.
یادگیری روش های آرام سازی می تواند به کم کردن بعضی از علایم شما کمک کند. برخی کلینیک های بی اختیاری و گروه های حمایتی، مدیریت استرس را آموزش می دهند. پزشک و پرستار تخصصی شما می توانند اطلاعات بیشتری را از برگزاری کلاس های آرام سازی در محله تان به شما ارائه دهند.
دیسک های فشرده آرام سازی در برخی کتاب فروشی ها و فروشگاه های لوازم پزشکی در دسترس اند. شما همچنین می توانید پادکست های آرام سازی را از اینترنت دانلود نمایید.
در برخی افراد درمان های تکمیلی مانند ماساژ و یوگا باعث تنش کمتر در آن ها شده است.